సంకల్పం - అనృత దోషం

సత్యాన్న ప్రమదితవ్యం, ధర్మాన్న ప్రమదితవ్యం,

కుశలాన్న పరమదితవ్యం, భూత్యైన ప్రమదితవ్యం,

స్వాధ్యాయ ప్రవచనాభ్యాం న ప్రమదితవ్యం,

దేవపితృకార్యాభ్యాం న ప్రమదితవ్యం,

మాతృదేవో భవ, పితృదేవో భవ, ఆచార్యదెవో భవ, అతిథిదేవో భవ.

సత్యమార్గం నుండి మరలకుము, ధర్మ మార్గం నుండి మరలకుము, ఆత్మ సంరక్షణ నుండి మరలకుము, స్వాధ్యాయ ప్రవచనాల నుండి మరలకుము, దేవ పితృ కర్మల నుండి మరలకుము, తల్లీ, తండ్రీ, గురువు, అతిథిలను దైవ సమానులుగా తలచి పూజించుము. ఇత్యాదిగా తైత్తరీయ శిక్షావల్లిలో శిష్యానుశాసనం చేస్తారు గురువులు. ఇది విద్య ఇచ్చిన తరవాత తన శిష్యునికి ఒక గురువు అందించే సంకల్పం. తర తరాలుగా పరంపరాగతంగా వైదిక విద్యా విధానంలో ఈ శాసనం గురువు శిష్యునికిస్తాడు, అంటే తన శిష్యుడు ఎలా ఉండాలో సంకల్పించి శిష్యునికిమార్గనిర్దేశనం చేస్తాడు. ఆ శిష్యుడు దాన్ని తన జీవితానికి గురువు అందించిన సంకల్పంగా తీసుకుని ఆ పరంపరని కొనసాగిస్తాడు. గురువుల సంకల్పాలు అంత తేలికగా తీసుకునేలా ఉండవు. సంకల్పం గురువుదే ఐనా నిలబెట్టి ఆ సంకల్పానుగుణంగా నిలబడవలసినవాడు శిష్యుడు. ఎవరి సంకల్పాలు వాళ్ళు చేసుకుని దాన్ని సాకారం చేసుకోవడం చేసుకోకపోవడం వ్యక్తిగతం. కానీ ఇక్కడ గురుసంకల్పానికి కట్టుబడడం వేరు. అదే సత్యాన్నప్రమదితవ్యం..... రాముడు దశరథుని సంకల్పానికి కట్టుబడ్డాడు, వశిష్ఠుని సంకల్పానికి కట్టుబడి తన్న విద్యనంతా లోకహితానికే వాడాడు. అందుకే  ...లోకహితేరతః..

చిత్తశుద్ధి కలిగిన మహానుభావుల హృదయంలోంచి వచ్చిన సంకల్పాల శక్తి చాలా గొప్పది. అసలు సంకల్పవికల్పాలకు అతీతమైన స్థాయిలో ఉండే గురువుల సంకల్పిస్తే ఒక్కకారణానికే సంకల్పిస్తారు అది లోక కళ్యాణం, శిష్య హితం కోసం. లోకం మీద వారికున్న ప్రేమ కరుణ, శిష్యుల యెడ వాత్సల్యం. ఈ సంకల్పం బహు గహనమైనదీ విచిత్రమైనదీనూ... గురువులు, మహానుభావులు ఏదైనా సంకల్పిస్తే దాన్ని నెరవేర్చడానికి శిష్యగణం వెంపర్లాడుతుంది. ఒకచో ఆ ఆగురువాక్యం, ఆ సంకల్పం ఆగిపోకుండా కొనసాగుతూనే ఉండడానికి శిష్యగణం వచ్చి భుజాలెత్తుకుని నిలబెడుతూ ఉంటుంది. శిష్యుడే కానక్కరలేదు ఆస్తిక్యబుద్ధి ఉన్న ఎవరైనా ఈ సత్సంకల్పాలకు తామున్నామని నిలబడతారు. దీంట్లో గమ్మత్తేమంటే సంకల్పం గురువుది నెరవేరుస్తున్న ఎవరిదీ కాదు వాళ్ళు ఆ సంకల్ప సాధనలో సాధనాలే అంటే పనిముట్లే. ఆ భావన ఉన్నవారికి కర్తృత్వభావన కలగదు. ఎంత సేపూ దృష్టి గురు సంకల్పాన్ని సాకారం చేయడమే కోసం పని చేయడం ఒక్కొక్కచో ఆ సంకల్పాన్నే జీవితంగా మలచుకోవడం జరుగుతుంది. ఇంకో రకం సంకల్పాలుంటాయి వ్యక్తిగతమైనవి అవి ఏదో ఒక కారణానికి పుడతాయి అవీ సాకారం దాలుస్తాయి. వాటినీ సాధించడానికి పదుగురు కలుస్తారు. ఒక్కొక్కచో వాటిని సాకారపరచుకునే క్రమంలో గురు స్పర్శకలిగి గురుసంకల్పాలుగా చెప్పబడతాయి. రెండింటిలోనూ ’గురువుగారి’ సంపర్కం ఉంటుంది. కానీ, మొదటి సంకల్పానికి శిష్యుడు పనిముట్టు, రెండవసంకల్పానికి గురువు లేదా గురువాక్కు పనిముట్టు... మరింత విచారిద్దాం దీన్ని...

1) మా గురువుగారు ఒక దివ్య సంకల్పం చేసి ఆ కార్యం చేయమని నాకు చెప్తే, (లేదా) చిత్తశుద్ధితో ఒక మంచి సంకల్పం చేసి ఆయనకు ఎరుక పరచి అంగీకారం తీసుకుంటే ఆ దివ్య సంకల్పానికి నేను పని ముట్టుని.

2) నేను ఒక మంచి సంకల్పం చేసి గురువుగారి పేరు చెప్పుకుంటే నా సంకల్పానికి మా గురువుగారిని పనిముట్టు చేసి వాడుకున్నట్లు.. ఆయన చెప్పనిది చేయనిది నేను ఆయన చేసారని చెప్పారని చేయమన్నారని చెప్తే సమ్తింగ్ సిమిలర్ టు పుట్టింగ్ మై వర్డ్స్ ఇన్ టు హిస్ మౌత్... అనృత దోషం పట్టదూ?... సత్యాన్నప్రమదితవ్యం...