కొండముచ్చుల చలికాపడం

అనగనగా ఒక అడవి, శీతాకాలం వచ్చింది. ఆ అడవిలో కొండముచ్చులు ఎక్కువ. ఓ సారి ఎప్పుడో దారిన పోయే మనుషులు నిప్పురాజేసి చలి కాచుకోవడం చూసాయి. వాటికి నిప్పు అని తెలీదు. కానీ అవీ చలికాచుకోవాలనుక్కున్నాయి. అన్నీ గుంపుగా బయలు దేరి చలి కాచుకోవడానికి వెళ్ళాయి, దూరంనుంచి వెలుగు కనిపించింది.. వెళ్ళి చలికాచుకోవడం మొదలెట్టాయి. కొంతసేపటికి అటుగా ఒక కుందేలు వెళ్తూ చూసింది. వాటి దగ్గరకెళ్ళి ఏం చేస్తున్నారనడిగింది. అవి చలికాచుకుంటున్నాము అని చెప్పాయి.. అది పక్కున నవ్వి ఇవి మిణుగురుపురుగుల వెలుగులు వేడికాచుకునే నెగడు కాదు అని చెప్పింది. వాటికి కోపం వచ్చి మూర్ఖత్వంతో ఆ కుందేటి మెడవిరిచి చంపేసాయి.....

అందుకే పెద్దలు ఎవరైనా కొందరు ఫలితంలేని పనీ, ఏదోచేయాలికదా అని చేసే పనినీ చూసి... కొండముచ్చులు మిణుగురులతో చలికాచుకున్నట్లుంది అంటూంటారు.. అలాగే మూఢులని సమాధాన పరచి బాగుపరచడంకూడా అంత తేలికవిషయమూ, క్షేమకరమైన విషయమూ కాదని దీన్ని ఉదహరించి చెప్తారన్నమాట.

పక్కవారేదైనా చేప్తే విని ఒకక్షణమైనా ఆలోచించి సరియైన దాన్ని నిర్ణయించి స్థిరపరుచుకుని అప్పుడు మన పూర్వ నిర్ణయం తప్పైతే దిద్దుకోవాలి తప్ప మూఢత్వంతో ఎదురు దాడి చేయకూడదు. అలానే మన పూర్వ నిర్ణయం సరియైనదైతే నిర్భీతిగా నొప్పించకుండా చెప్పి మన కార్యాన్ని మనం సాధించుకోవాలన్నమాట.

----------------------
విద్యఐనా, ఉద్యోగమైనా, ఆధ్యాత్మికత ఐనా ఏ రంగమైనా అంతే ఏదో ఒకటి వ్రాస్తున్నాం, ఏదో ఒకటి చేస్తున్నాం అని కాదు.. ఏం చేస్తున్నామో. ఏం చేయాలో ఎలా చేయాలో తెలుసుకుని ఆలోచించి చేయాలి బుర్రకి పదునుపెట్టి వ్యవసాయాత్మక బుద్ధిని పెంపొందించుకోవాలి.
- శంకరకింకర

అవగాహన జ్ఞానము కాదు

నమస్తే

అవగాహన జ్ఞానము కాదు, అవగాహన శ్రవణ మననాదుల వల్ల కలిగినది. సాధారణంగా చాలామంది చేసేది చేస్తున్నది ఆగిపోతున్నది శ్రవణమననాదుల వద్దనే అంటే ఆ అవగాహన వద్దనే అదియే జ్ఞానమని పొరబడి ఆగిపోతారు. ఈ విషయమై ఎన్నో గ్రంథాలు రచించినవారు రచిస్తున్నవారు, వేదాంత పాఠాలు బోధిస్తున్నలేదా బోధించినవారుకూడా ఈ శ్రవణమననాదుల వల్ల కలిగిన అవగాహనే జ్ఞానమని పొరబడ్డవారున్నారు (అటువంటి కొందరు పండితులే స్వయంగా తెలుసుకుని చెప్పారు) వానిని దాటి నిధి ధ్యాసము చేసి అందులో కుదురుకుని అనుభవములోకి వచ్చినదే జ్ఞానము. ఈ ధ్యానము ఉపాసకులు చేసేదో లేక మరే మెడిటేషనో కాదు సర్వత్ర సర్వకాలాలయందు సమస్తమునందు దేహంలో మాత్రమే ఉన్నదనుకున్న ’నేను’ను సర్వత్రావ్యాప్తమైన ఏకాత్మనుగా చూడడమే ఈ ధ్యానము. దాని వల్ల అనుభవమునకు వచ్చేదే జ్ఞానము. అది నిరంతర అనుభవైకవేద్యము.

(పైది ముఖ పుస్తకంలో ఒక మిత్రుని పోస్ట్ కు సవరణగా పంపిన విషయం, )

అవగాహన జ్ఞానము కాదు, అవగాహన శ్రవణ మననాదుల వల్ల కలిగినది.... అంటే శ్రుతి స్మృతులతో సహా పురాణేతిహాసాదులు శాస్త్ర భాష్యాలు పఠించడం వల్లనూ, వినడం వల్లనూ తద్విషయము మీద కలిగేది అవగాహన అది జ్ఞానము కాదు. గురువాక్యమననముతో పాటు కలిగిన ఆ అవగాహనను ఆచరణలో ఉంచి,  నిధి ధ్యాసము చేయడం ద్వారా స్థిరీకృతమై అనుభవైకవేద్యమయ్యేదే జ్ఞానము.

- శంకరకింకర

(01/Jan/2015......)